AZİZ KEMAL HIZIROĞLU

Şair ile şiiri arasındaki en önemli ilişki etik-estetik yakışmasıdır. Yaratıdaki estetik, yaratıcıdaki etikle uyum halinde değilse, şiirin güzelliğinin bir rastlantı ya da intihal becerisinden ibaret olduğu zamanla anlaşılır.

Sabahattin Ali öyküde, Ömer Seyfettin geleneğini geliştirerek sürdürür. Daha ilk romanda yol açıcı bir yapıt koyar ortaya. Romanda toplumsal, şiirde alabildiğine duygusaldır.

Yirmi iki adamda henüz ışıkları açılmamış yirmi iki el feneri… Gecenin yüreği atışını değiştirmiş, ‘uyanın! uyanın! uyanın!’ şeklinde atmaya başlamıştı. Yanlış bir sesti bu, tinerciler ve başkaları uyanırsa mahalle kurtulamayacaktı.

İzmit’in tayin edilmemiş sanat valisi, seçimlere girmemiş belediye başkanı, estetiğin bölge temsilcisi, içinden tren yerine şiirler geçen bir gar müdürü gibiydi…

Çeviri, insanın kendi yaşam çevresi dışındaki olguları ve düşleri bilme çabasının bir sonucudur. Değişik toplulukların, ulusların, bilim, sanat ve düşünce alanındaki uğraşlarını paylaşma yoludur.

Deneme nedir? Bir hayat eleştirisi mi? Düşünce ürünlerinin tutarlı eleştirisi mi? Deneme, eleştiriyle özdeş midir? Deneme, eleştirel ve sanatsal bir tür mü? Bir edebiyat türü değil de bir söylem mi?