CîHAN ROJ

Platform şêwrê hem bi awayek zindî diweşîne hem jî pey re diavêje ser youtubê ku bi wî awayî her kes dikare lê temaşe bike.

Di kitêvê de Raymond Roussel parçeyekî ji metnên Herodotos bi xwendevanan re par ve dike ku çîroka fetihkirina Medyayê a ji alî Cyrûs ve ye.

Di van rojan de, derkevin kolanê, an jî di medya civakî de, rastgele û xwarinên ti eleqa wan bi dermankirî re nîn e bînin rojevê, mirov, weke ji neçariyê xwe lê digirin! Wisa li navçeyên piçûk jî ger kesek di WhatsAppê de bêje, filankesî gotiye filan tişt ji bo Coronayê baş e, pey re biçin bazarê ê ew xwarin berêvarî nemîne, ev ne fîşalî ye êdî! Weke mînakekê, çîroka pincarê van deh rojan bi wî awayî qewimî!

Her kurd ji alî ûtopyayê ve her bi hişê xwe û bi qefesên xwe re ye, ji ber ku ew ûtopya nabin nivîs berbelav nabin û nagihijin girse û civakan. Xeyal û texeyûl bi awayek her kesekî dişibîne rastiyê dînbûnê; belê her takekes ji wê hêlê ve di xeyal, honak û sêwêrînê de „bi qasî dînbûna“ xwe ye!

Di rojên 11-12. 2020 de li Diyarbekirê bi navê „Tora Ziman û Çanda Kurdî“ xebatek hate kirin.

Ez nikarim şîrove bikim, lê dikarim ji karwaniya jiyanê balê bidim bikaranîna dermanan bê çawa zêde û bê ser û ber tê bikaranîn!

Tavuğun başı Fatime’nin elinde kalmıştı. Mayının patlamasıyla Fatime’nin vücudu parçalanmıştı.

Peyv bi kurdî, ji bangnîşanan bigirin heya dirêjkirina deng û peyvan, bi her hawî zimanekî biyanî mijar bû!

Xwendina edebîyata dinyayê, xwendin û têgihiştina tarîxa kulturî ya vî zimanî û egerên din şert in lê pirs ew e ku em ji qelema xwe bikin; gelo çima em dikarin bi şev û rojan „qal bikin“, „behs bikin“ lê di nivîsê de di paragrafekê de jî li kumîn, parçebûn , tevlîheviyên şêwazê dertên pêş me?

Zarok li min dinihêrin, dilê min naşkînin û dibêjin; “wisa ye”. Ber bi bostên ve diçim. Li dora pûrên loviyan diçim û têm, “di zarokatiya

  „Çavên yekî li ser me ne“ Bi ber min ve hat, nêzika min bû, bi hêrs û bi fişkînî bû, bêyî ku ez halê

Weşan bo zimanan bajarên nivîsê ne. Ziman  bi têkiliyên xwe, bi reng, bi dengê xwe re diçe bajarên dîtir û dûrtir ên nivîsê. Tê gotin;